Zarejestruj się z tego linku i otrzymaj 50% zniżki na 6 miesięcy do biblioteki z ok. milionem ebooków online Perlego
- Naukowa anglojęzyczna biblioteka z poradnikami edukacyjnymi np. jak profesjonalnie napisać sztuki teatralne, opowiadanie, jak prowadzić teatr, poradniki artystyczne, aktorskie, psychologiczne, filozoficzne, medyczne, informatyczne, edukacyjne, naukowe. Miesięczny dostęp do wszystkich ebooków tańszy niż cena niejednego ebooka.Rodzina i jej problemy
Rola matki i ojca w wychowaniu dziecka
Każdy człowiek już od momentu przyjścia na świat pełni określone role społeczne. Wraz z
wiekiem liczba tych ról się powiększa. W rodzinie są to role żony, męża, matki, ojca, dziecka itd.
Każdej z tych ról przypisane są określone zadania, które jednostka realizuje w ciągu całego
życia.
Rola małżeńska, rola rodzicielska są więc różnymi sposobami zachowań, jakie
oczekuje się od jednostek, w związku z faktem, że są one małżonkami czy rodzicami.
W swoim życiu człowiek może pełnić w rodzinie wiele ról. Bardzo ważne jest jak jednostka
przyjmuje te role i czy je akceptuje. Wraz z rozwojem dzieci zmieniają się jednak obowiązki
i zadania rodziców wobec dzieci jak i samych dzieci, jeśli rodzice nie pogodzą się z tym, może
dochodzić do sytuacji konfliktowych. Im dziecko młodsze, tym bardziej rodzice narzucają mu
w jaki sposób ma pełnić swoją rolę. W miarę dorastania rodzice powinni pozostawiać dziecku
coraz większy zakres swobody, w przeciwnym przypadku doprowadza do jego infantylizmu
i zahamowania w rozwoju społecznym. Ojciec lub matka nie akceptujący zmian rozwojowych swoich
dzieci, wpływają na nie destruktywnie i nie pozwalają w pełni się rozwinąć i dorosnąć. Takie
dzieci wyrastają na niezaradne życiowo ciężko jest się im usamodzielnić i odejść z domu
rodzinnego, gdyż mocno trzymają je więzy zaborczej miłośći rodziców.
Role rodzicielskie to role żywicieli, opiekunów i wychowawców. Rodzice zapewniają
dziecku opiekę, poczucie bezpieczeństwa, przyczyniają się do kształtowania ich cech
osobowościowych, hierarchii wartości i poglądów na otaczający je świat.
Od roli ojca- typowo męskiej- oczekuje się głównie zaradności, dzielności, dojrzałości,
gotowości do podejmowania nowych zadań, odpowiedzialności za swoje czyny, czuwanie nad
przestrzeganiem norm społecznych oraz zapewnienie żonie i dzieciom oparcia i poczucia
bezpieczeństwa. Ojciec odpowiedzialny jest w rodzinie za przekazanie dzieciom wiary, wpojenie
pewnych wartości i zasad moralnych, wg których dzieci powinny kierować się w dalszym życiu.
Mężczyzna, uczy się roli ojcowskiej, nie jest ona tak jak w przypadku miłości macierzyńskiej
ani wrodzona, ani bezwarunkowa. Ojciec kocha dziecko dlatego, że spełnia ono pewne jego
oczekiwania, a więc np. dobrze się uczy, jest posłuszne. Oznacza to, iż dziecko, aby zasłużyć
sobie na ojcowską miłość musi spełniać określone warunki.
Pełnienie roli ojca powinno rozpocząć się z chwilą narodzin dziecka. W tym wyjątkowym
okresie mąż powinien otoczyć żonę szczególną opieką i troską.
Czasy kiedy to wychowaniem i opieką dziecka zajmowała się tylko matka już dawno minęły. Model
patrialchalny rodziny, w której zadaniem mężczyzny było spłodzenie dzieci i utrzymanie rodziny
zanikł na rzecz rodziny demokratycznej, w której zarówno mężczyzna jak i kobieta pracują zawodowo,
a obowiązkami domowymi i opieką nad dziećmi zajmują się wspólnie. Nie oznacza to jednak, iż
mężczyzna staje się drugą mamą, autorytet jego powinien być zachowany, nadal jest on głową rodziny,
to głównie on czuwa nad przestrzeganiem nakazów i zakazów, nad otrzymywaniem nagród i stosowaniem
kar oraz nad konsekwencją w postępowaniu wobec dzieci (uważa się iż mężczyzna jest bardziej
konsekwentny w wychowaniu niż kobieta) zwiększa się tylko jego uczestnictwo w życiu rodziny.
wpływa to na zaciślenie stosunków i zwiększenie więzi emocjonalnych zarówno pomiędzy samymi
małżonkami jak i pomiędzy ojcem a dzieci. Dziś czynnościami pielęgnacyjnymi niemowlęcia zajmują
się obydwoje rodziców. W badaniach nad zachownaiem się dzieci 7- i 8-miesięcznych w kontakcie
z rodzicami, stwierdzono, że ich reakcje na widok ojców są żywsze niż na widok matek. Kontakt
dziecka z ojcem oznacza dla niego nie tylko czynności pielęgnacyjne, które głównie sprawuje matka
ale i zabawę. Ojciec powinien być obecny w życiu dziecka nie tylko w okresie jego dzieciństwa,
ale i w dalszych etapach jego rozwoju, szczególnie jeśli chodzi o chłopców, gdyż właśnie dla nich
jest on wzorem męskości, to od niego syn uczy się roli związanej z płcią, zachowań przypisanych
mężczyźnie, sposobu spędzania czasu wolnego itp.
Rola matki wymaga od kobiety tworzenia w rodzinie atmosfery miłości, serdeczności
i ciepła, zrozumienia i zaspokojenia potrzeb członków rodziny, a także wprowadzenie dziecka
do szerszej rodziny oraz w krąg tradycji. Nie jest to rola wyuczona jak to ma miejsce w przypadku
ojca lecz wrodzona. Jest ona związana ze swym dzieckiem najsilniej i najwcześnije bo już od chwili
poczęcia, kiedy to nosi swe maleństwo pod sercem, wytwarza się specyficzna więź matki z dzieckiem.
Matka kocha swoje dziecko bezwarunkowo po prostu za to, że jest.
Podobnie jak ojciec odgrywa szczególną rolę w życiu syna tak i matka jest niezastąpiona
w wychownaiu córki. Matka przekazuje córce zachowania przypisane kobiecie, uczy ją kobiecości,
wrażliwości, czułości a także roli związanej z płcią, np. gotowania, dbania o porządek w domu itp.
Oczywiście o tym wszystkim można mówić jeśli chodzi o "normalną rodzinę", gdzie ojciec
i matka stanowią godny wzór do naśladowania. Role opiekunów w rodzinach dysfunkcyjnych są
spaczone i nie można tu mówić o właściwym oddziaływaniu rodziców i jakimkolwiek przekazie
wartości. Na koniec pragnę dodać jeszcze jedno, iż wychowanie dzieci przez rodziców aby było
autentyczne musi być oparte na świadectwie własnego życia, wpajanie zasad, np. religijnych bez
własnego przykładu życia religijnego nie odniesie żadnego skutku a wręcz przeciwnie zniechęci
tylko dzieci do Kościoła.
1. M. Przetacznik - Gierowska, M. Tyszkowa: Psychologia rozwoju człowieka. Zagadnienia ogólne.
Warszawa 1996.
2. M. Przetacznik- Gierowska, G. Makiełło- Jarża: Psychologia rozwojowa i wychowawcza wieku
dziecięcego. Warszawa 1992.
3. G. Makiełło - Jarża: Rodzina (w): Encyklopedia psychologii. Warszawa 1998.
4. K. Pospiszyl: Ojciec a rozwój dziecka. Warszawa 1980.
5. M. Ziemska: Rodzina i dziecko. Warszawa 1986.Zobacz podobne arytkuły:
Rola matki i ojca w wychowaniu dziecka
Każdy człowiek już od momentu przyjścia na świat pełni określone role społeczne. Wraz z wiekiem liczba tych ról się powiększa. W rodzinie są to role żony, męża, matki, ojca, dziecka itd. Każdej z tych ról przypisane są określone zadania, które jednostka realizuje w ciągu całego życia.
Rola małżeńska, rola rodzicielska są więc różnymi sposobami zachowań, jakie oczekuje się od jednostek, w związku z faktem, że są one małżonkami czy rodzicami. W swoim życiu człowiek może pełnić w rodzinie wiele ról. Bardzo ważne jest jak jednostka przyjmuje te role i czy je akceptuje. Wraz z rozwojem dzieci zmieniają się jednak obowiązki i zadania rodziców wobec dzieci jak i samych dzieci, jeśli rodzice nie pogodzą się z tym, może dochodzić do sytuacji konfliktowych. Im dziecko młodsze, tym bardziej rodzice narzucają mu w jaki sposób ma pełnić swoją rolę. W miarę dorastania rodzice powinni pozostawiać dziecku coraz większy zakres swobody, w przeciwnym przypadku doprowadza to do jego infantylizmu i zahamowania w rozwoju społecznym. Ojciec lub matka nie akceptujący zmian rozwojowych swoich dzieci, wpływają na nie destruktywnie i nie pozwalają w pełni się rozwinąć i dorosnąć. Takie dzieci wyrastają na niezaradne życiowo ciężko jest się im usamodzielnić i odejść z domu rodzinnego, gdyż mocno trzymają je więzy zaborczej miłośći rodziców.
Role rodzicielskie to role żywicieli, opiekunów i wychowawców. Rodzice zapewniają dziecku opiekę, poczucie bezpieczeństwa, przyczyniają się do kształtowania ich cech osobowościowych, hierarchii wartości i poglądów na otaczający je świat.
ODMIENNOŚĆ ROLI MATKI I OJCA
Rola matki wymaga od kobiety tworzenia w rodzinie atmosfery miłości, serdeczności i ciepła, zrozumienia i zaspokojenia potrzeb członków rodziny, a także wprowadzenie dziecka do szerszej rodziny oraz w krąg tradycji. Nie jest to rola wyuczona jak to ma miejsce w przypadku ojca lecz wrodzona. Jest ona związana ze swym dzieckiem najsilniej i najwcześnije bo już od chwili poczęcia, kiedy to nosi swe maleństwo pod sercem, wytwarza się specyficzna więź matki z dzieckiem. Matka kocha swoje dziecko bezwarunkowo po prostu za to, że jest. Podobnie jak ojciec odgrywa szczególną rolę w życiu syna tak i matka jest niezastąpiona w wychownaiu córki. Matka przekazuje córce zachowania przypisane kobiecie, uczy ją kobiecości, wrażliwości, czułości a także roli związanej z płcią, np. gotowania, szycia, dbania o porządek w domu itp.
Od roli ojca - typowo męskiej - oczekuje się głównie zaradności, dzielności, dojrzałości, gotowości do podejmowania nowych zadań, odpowiedzialności za swoje czyny, czuwanie nad przestrzeganiem norm społecznych oraz zapewnienie żonie i dzieciom oparcia i poczucia bezpieczeństwa. Ojciec odpowiedzialny jest w rodzinie za przekazanie dzieciom wiary, wpojenie pewnych wartości i zasad moralnych, wg których dzieci powinny kierować się w dalszym życiu.
Mężczyzna, uczy się roli ojcowskiej, nie jest ona tak jak w przypadku miłości macierzyńskiej ani wrodzona, ani bezwarunkowa. Ojciec kocha dziecko dlatego, że spełnia ono pewne jego oczekiwania, a więc np. dobrze się uczy, jest posłuszne. Oznacza to, iż dziecko, aby zasłużyć sobie na ojcowską miłość musi spełniać określone warunki.
Pełnienie roli ojca powinno rozpocząć się z chwilą narodzin dziecka. W tym wyjątkowym
okresie mąż powinien otoczyć żonę szczególną opieką i troską.
Czasy kiedy to wychowaniem i opieką dziecka zajmowała się tylko matka już dawno minęły. Model patrialchalny rodziny, w której zadaniem mężczyzny było spłodzenie dzieci i utrzymanie rodziny zanikł na rzecz rodziny demokratycznej, w której zarówno mężczyzna jak i kobieta pracują zawodowo, a obowiązkami domowymi i opieką nad dziećmi zajmują się wspólnie. Nie oznacza to jednak, iż mężczyzna staje się drugą mamą, autorytet jego powinien być zachowany, nadal jest on głową rodziny, to głównie on czuwa nad przestrzeganiem nakazów i zakazów, nad otrzymywaniem nagród i stosowaniem kar oraz nad konsekwencją w postępowaniu wobec dzieci (uważa się iż mężczyzna jest bardziej konsekwentny w wychowaniu niż kobieta) zwiększa się tylko jego uczestnictwo w życiu rodziny wpływa to na zaciślenie stosunków i zwiększenie więzi emocjonalnych zarówno pomiędzy samymi małżonkami jak i pomiędzy ojcem a dzieci.
Dziś czynnościami pielęgnacyjnymi niemowlęcia zajmują się obydwoje rodziców. W badaniach nad zachownaiem się dzieci 7- i 8-miesięcznych w kontakcie z rodzicami, stwierdzono, że ich reakcje na widok ojców są żywsze niż na widok matek. Kontakt dziecka z ojcem oznacza dla niego nie tylko czynności pielęgnacyjne, które głównie sprawuje matka ale i zabawę. Ojciec powinien być obecny w życiu dziecka nie tylko w okresie jego dzieciństwa, ale i w dalszych etapach jego rozwoju, szczególnie jeśli chodzi o chłopców, gdyż właśnie dla nich jest on wzorem męskości, to od niego syn uczy się roli związanej z płcią, zachowań przypisanych mężczyźnie, sposobu spędzania czasu wolnego itp.
Oczywiście o tym wszystkim można mówić jeśli chodzi o "normalną rodzinę", gdzie ojciec i matka stanowią godny wzór do naśladowania. Role opiekunów w rodzinach dysfunkcyjnych są spaczone i nie można tu mówić o właściwym oddziaływaniu rodziców i jakimkolwiek przekazie wartości. Na koniec pragnę dodać jeszcze jedno, iż wychowanie dzieci przez rodziców aby było autentyczne musi być oparte na świadectwie własnego życia, wpajanie zasad, np. religijnych bez własnego przykładu życia religijnego nie odniesie żadnego skutku a wręcz przeciwnie zniechęci tylko dzieci do Kościoła.
Bibliografia
1. M. Przetacznik - Gierowska, M. Tyszkowa: Psychologia rozwoju człowieka. Zagadnienia ogólne. Warszawa 1996.
2. M. Przetacznik- Gierowska, G. Makiełło- Jarża: Psychologia rozwojowa i wychowawcza wieku dziecięcego. Warszawa 1992.
3. G. Makiełło - Jarża: Rodzina (w): Encyklopedia psychologii. Warszawa 1998.
4. K. Pospiszyl: Ojciec a rozwój dziecka. Warszawa 1980.
5. M. Ziemska: Rodzina i dziecko. Warszawa 1986.Zobacz podobne arytkuły: Jak warunki domowe wpływają na rozwój dziecka?
czytaj więcej... Nie daj się zwyciężyć złu, ale zło dobrem zwyciężaj (Rz 12,21)
czytaj więcej... Jak zadbać aby dziecko miało udane wakacje!!!
czytaj więcej... Rodzina na swoim
czytaj więcej... Łagodność i pokora - cechy na wagę złota!!!
czytaj więcej... Niezastąpiony Tato
czytaj więcej... Wpływ rodziny pochodzenia na powodzenie związku małżeńskiego młodego człowieka
czytaj więcej... Skutki braku matki lub ojca a rozwój dziecka
czytaj więcej... Współczesna rodzina i jej przeminy
czytaj więcej...