Dla rodziców

Artykuły do przedruku

Zostań redaktorem

Jeśli piszesz wartościowe artykuły, chcesz wypromować samego siebie...

kliknij tutaj!

Zarejestruj się z tego linku i otrzymaj 50% zniżki na 6 miesięcy do biblioteki z ok. milionem ebooków online Perlego

- Naukowa anglojęzyczna biblioteka z poradnikami edukacyjnymi np. jak profesjonalnie napisać sztuki teatralne, opowiadanie, jak prowadzić teatr, poradniki artystyczne, aktorskie, psychologiczne, filozoficzne, medyczne, informatyczne, edukacyjne, naukowe. Miesięczny dostęp do wszystkich ebooków tańszy niż cena niejednego ebooka.

Wychowanie dzieci

Nie musztruj swego dziecka

Sprawdź, czy nie dajesz swojemu dziecku sztucznej miłości. Nie wymagaj od dziecka stu procentowego posłuszeństwa.

Gdy sporzymy na wychowanie bezstresowe, które dziś już wielu krytykuje, bo widzi jego skutki niestety na błędach a szkoda tych dzieci to jednocześnie można zaobserwować drugą skrajność, by wymagać od dzieci bezwzględnego i natychmiastowego posłuszeństwa.
Taka postawa jest równie niebezpieczna jak ta pierwsza. Dziecko wychowane w totalnym rygorze może i będzie posłuszne, jednak będzie to niewolnicze podążanie za naszymi rozkazami. Ta stara szkoła może wyrządzić ogromne spustoszenie nie dość w relacji z opiekunem jak i w samej psychice dziecka. Niestety takie zachowania ciągle się obserwuje.
Dziecko tak wychowane, może mieć bardzo duże problemy w życiu i być może do końca będzie niezdolne do prawdziwej miłości. Jak to jest możliwe?

Czy żołnierz kocha swojego dowódcę?
Ten przykład wydaje się być dość adekwatny. Gdy młody adept sztuki wojennej dostaje się w ręce gorliwego dowódcy może zostać przymuszony do wykonwyania wielu czynności mimo, że gorąco ich nie chce. O ile nie chce być zawodowcem to to przymuszanie może być "łamaniem kręgosłupa" psychicznego tego człowieka. Ten człowiek będzie posłuszny ze względu na władzę jaką ma dowódca, być może ze strachu przed dezercją lub konsekwencjami sprzeciwienia się, ale czy jest on wolnym człowiekiem? Czy on miłuje swojego dowódcę czy raczej jeśliby tylko miał taką możliwość to by go z radością przeniósł go innego działu? Warto sobie odpowiedzieć na to pytanie samemu.

Dziś nawet w sztabach wojskowych okazuje się, że lepiej jest ukazać ludzką twarz podwładnym niż ich musztrować. Jedynym słusznym miejscem, gdzie nikt nie będzie silił się na uprzejmość jest wojna czy akcja. Wtedy rozkazy typu "Padnij! itp." są czymś pozytywnym. Im krószy rozkaz tym lepiej, bo wtedy zwięzłość może uratować życie.

Negatywne skutki musztrowania dzieci

Teraz spójrzmy na rodzica, gdy mówi on dziecku masz to zrobić natychmiast! Lub gdy matka/ojciec/babcia/dziadek/opiekun (niepotrzebne skreślić) siłą wymusza na dziecku posłuszeństwo szarpiąc je lub też stosując krzyki, przemoc fizyczną lub słowną nie pomijając wyzwisk czy nawet wulgaryzmów. Owszem, zastraszone dziecko będzie posłuszne, ale czy ono będzie kochać takiego rodzica?
Czy raczej będzie się cieszyć, że opiekun został dzisiaj jeszcze dłużej w pracy i mam spokój, nikt mnie nie nęka!
Sami wybierzmy czego chcemy, czy chcemy prawdziwej miłości czy też sztucznego trwania w beznadziejnym niewolnictwie? Wyrwanie się z takiej relacji i z takiego domu można przyrównać do wyjścia z więzienia na świeże powietrze, na wolność. Niestety z ogromnym balastem, który być może pociągnie się za dzieckiem do końca życie a może i dalej... Tak dalej bo te błędy może przenieść na swoje dzieci, wnuki.

Uczymy wtedy dziecko takiego zachowania, że trzeba udawać, że jak dobrze cię widzieć a w sercu mieć - znowu się napatoczył!

Poza tym warto zwrócić uwagę na to, że jest to naturalne, że dziecko ma bunty. Natura mądrze została stworzona więc to co daje jest z reguły po coś. Zatem dziecko buntując się ma na celu wyrobić sobie swoją własną, odrębną osobowość. Gdy ją złamiemy swoimi rozkazami możemy niestety liczyć się z tym, że nasze dziecko nie będzie umiało mówić nie. Każdy kto krzyknie będzie mógł na nim coś wymusić. Pytanie czy tego chcemy dla naszego dziecka? Czy znów będziemy je obwiniać, że źle robi? A może wtedy należałoby oskarżyć samego siebie, że do tego swoimi rozkazami doprowadziliśmy...

Jak zatem radzić sobie z dziećmi?
Zamiast doprowadzać dziecko do porządku wrzaskiem czy przemocą warto najpierw doprowadzić je do zrozumienia sytuacji, że rodzic czy opiekun nie jest jego wrogiem. Gdy zatem dziecko w czymś ograniczamy to zawsze powinno ono mieć świadomość, że to jest dla jego dobra. Przekonać je, że to o co je prosimy jest najlepsze w tej chwili i jakie konsekwencje mu grożą gdy zignoruje nasze ostrzeżenie.
Gdy dziecko zrozumie, że faktycznie to co mówimy, jest rzeczywiście dla jego dobra to nie będzie miało raczej problemów z tego zaakceptowaniem, bo przyjmie je jako swoje, czyli będzie to zgodne jego systemem myślenia i przekonaniem.

Przykład rozmowy z dzieckiem sposób negatywny i pozytywny

Teraz pora na przykład. Dziecko skacze po wersalce i boimy się, że spadnie i uderzy się w głowę. Gdy powiemy: "Nie skacz!" i na tym zakończymy komunikat a dziecko dalej nie chce słuchać a my uparcie będziemy dalej krzyczeć z większym jeszcze natężeniem to często nie jest to skuteczne a w dziecku może rodzić się opór przed byciem niewolnikiem, kimś mało ważnym i pomiatanym.
Gdy jednak powiemy dziecku tak:
"- Nie skacz!" a dziecko dalej skacze to wtedy można spróbować w ten sposób:
- Jeśli chcesz to możesz skakać, ale wiesz, wtedy możesz przewrócić się głową na ten kant i wtedy będzie bolała cię głowa. Wiesz?
- tak -dziecko
- A pamiętasz jak się kiedys uderzyłeś/aś i jak wtedy bolało?
- Tak - dziecko
- A chcesz, się teraz uderzyć i żeby cię teraz bolała główka?
- Nie - odpowiada dziecko
Tu już odnosimy spory sukces w rozmowie z dzieckiem. Wytłumaczyliśmy, że to czego od niego chcemy to tak naprawdę ono też chce tylko samo wcześniej tego nie rozumiało. Czyli to nasze zabranianie nie jest jemu przeciwne i że rodzic go kocha i z miłości mu czegoś zabrania by go chronić.

Oczywiście nie zawsze jest to skuteczne ale wprowadzane odpowiednio wcześnie, systematycznie i z miłością może zdziałać cuda. Dodatkowa korzyść z tej metody jest taka, że dziecko nabiera również poczucia, że zakazy nie są przeciwko niemu ale są po to by go chronić. Łatwiej później zrozumie to, że ten znak drogowy ograniczający prędkość w danym miejscu nie jest postawiony na złość kierowcom, ale dla ich dobra, by chronić jego a także i innych zdrowie i życie.
Podobnie łatwiej będzie też wytłumaczyć mu przykazania Boże, które tak naprawdę są jedynie drogowskazami a nie ograniczeniami.Zobacz podobne arytkuły: